ปิ่นโตน้อย

11 โมง เกือบ เที่ยง
ร้อนตับแตก
ในระหว่างเดินกลับบ้าน จาก ไปซื้อของ
ก็เหลือบไปเห็นคุณอาคนงาน นั่งล้อมวงกันในที่ร่มของช่วงตึก กำลังกินข้าวกลางวันกันอยู่
ทุกคนจะมี ข้าวในถุงพลาสติก กับ กับข้าวในชั้นปิ่นโต วางอยู่บนพื้น
สีหน้าของเหล่าคุณอา นั้นดูมีความสุข มือนึงจับถุงพลาสติก มือนึงจับช้อน แบ่งปันกับข้าวกินกัน
ทั้งๆที่ กินก็กินกันกับพื้น สุขอนามัยยำ่แย่ ข้าวที่ใส่ถุงพลาสติกดูยังไงก็ไม่น่ากิน
แต่ก็ยังรู้สึกอยากเข้าไปร่วมวงด้วย

ไม่ได้ใช้ปิ่นโตมานานเท่าไหร่แล้ว นา
พลันนึกไปถึงตอนประถมที่ ช่วงนั้นหิ้วปิ่นโตไปกินที่ ร.ร.
เที่ยงก็นั่งจับกลุ่ม เอา กับข้าวในปิ่นโต มาแบ่งกันกิน
" เป็นไง ไข่ยาย กู "
"ผัดฟักทองแม่ เราอร่อยกว่า"
"พวกเอ็ง มาเจอหมูทอดของข้า นี่"
จริงๆผมชอบหมูทอดที่แม่ไอ้นั่นทำมากเลย แต่ทำไมตอนเด็กๆ ต้องข่มกันด้วยก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ช่วงนั้น รู้สึกสนุกกับการกินมาก ต้องลุ้นว่าวันนี้มีรายให้กินน้า
เป็นช่วงเวลาดีๆที่ ทุกวันนี้ไม่ค่อยมีโอกาส

ในกรุงเทพที่มีแต่ความวุ่นวาย ก็ยังมีมุมดีๆ ให้เห็นกันอยู่
เหล่าคุณอาได้นำ กับข้าวที่เอามาแล้วต้องแบ่งคนอื่นนั้นใส่ปิ่นโตมาอย่างดี
ส่วนข้าวส่วนตัวกลับใส่ถุงพลาสติก ดูจะกินลำบาก ใช้ช้อนตักก็ยาก
ผมว่าพวกคุณอานั้นให้ความสำคัญกับสิ่งที่ใช้ร่วมกันมากกว่าของส่วนตัว
แม้จะไม่มีเงินใช้ แต่ ร่ำรวยน้ำใจ
ชอบสังคมน้ำใจมากครับผม